school
wow, heftig, school, veel, veel info!
wat een dag.
ik had vandaag mijn eerste les kunstbeschouwing. die les duurde zo'n 6 uur. daarbij zat een hoorcollege van 1.5 uur... en maar schrijven en schrijven..... echt veel lastige woorden en zinnen die ik echt 3 keer door moest lezen... en sommigen die ik nu nog niet snap. maar vast, het komt goed.
hoewel ik me dan wel weer onzeker voel, kan ik dit allemaal wel, ben ik niet te dom of gewoon niet creatief genoeg?
ben ik wel wie ik denk dat ik ben?
wat een dag.
ik had vandaag mijn eerste les kunstbeschouwing. die les duurde zo'n 6 uur. daarbij zat een hoorcollege van 1.5 uur... en maar schrijven en schrijven..... echt veel lastige woorden en zinnen die ik echt 3 keer door moest lezen... en sommigen die ik nu nog niet snap. maar vast, het komt goed.
hoewel ik me dan wel weer onzeker voel, kan ik dit allemaal wel, ben ik niet te dom of gewoon niet creatief genoeg?
ben ik wel wie ik denk dat ik ben?
posted by Lisetthe at 20:39
2 Comments:
"Ben ik wel wie ik denk dat ik ben?"
Je bent niet wie je denkt te zijn... Dat is niemand, en da's maar goed ook. Als je precies degene zou zijn die je d?nkt te zijn dan ben je uitgekakt. Uitgeleerd. Of erger nog: Uitgeleefd.
Het mooie van het mens-zijn is dat je nooit uitgeleerd bent over jezelf en over de wereld om je heen. Is het niet juist dáárom dat we, met een levensfilosofie als een soort trapleuning, elke trede van ons bestaan ontdekken, onderzoeken, reflecteren op onszelf en tot slot (in mijn geval) proberen te verklaren? Is het niet juist díe leerzucht naar onze "binnen-ik" die ervoor zorgt dat we op zoek gaan naar de grenzen van ons kunnen? En is die trapleuning niet een resultaat van precies die ontdekkingdreis?
Met andere woorden: Vooruitgang zit hem in het leren en ontdekken. Doordat je nu zoveel informatie in één keer hebt gekregen op school kan ik me voorstellen dat je iets twijfelt over je kunnen, maar onderschat jezelf niet! Soms moet je op die trap even om je heen kijken en horen wat een ander van je zegt, zonder daarbij natuurlijk de leuning los te laten. Ik zal even zeggen hoe ?k er over denk:
Je bent één van de meest creatieve personen die ik ken, en ZEKER niet dom. Dat jouw trapleuning een andere is dan de mijne en we het op sommige vlakken dus niet eens zijn doet daar niets aan af, we respecteren elkaars levensopvattingen tenslotte. Zoals een trede er is om op te stappen en naar het volgende niveau te gaan, zo moet je je opleiding ook zien als een uitdaging. Denk niet in problemen maar zie mogelijkheden om er op vooruit te gaan! Alleen zó blijf je van jezelf en over jezelf leren, en zul je achteraf alleen maar kunnen zeggen dat het meeviel. Op naar de volgende uitdaging!
Succes :-)
hey Basje, bedankt voor je lieve reactie. je hebt ook eigenlijk gelijk :)
liefs Lisetthe
Een reactie posten
<< Home